Ja chcę wyjść z siebie, przejść siebie, dokonać rzeczy niemożliwej, wypełnić zadanie niesłychane, zrealizować wizję, stworzyć obraz przekonywający bezwzględnie, zbudować go decyzjami. A.W.
Andrzej Wróblewski. Ja jeden z wielu to już czwarta wystawa poświęcona twórczości Andrzeja Wróblewskiego organizowana przez Fundację Rodziny Staraków. Prezentowana obecnie w Spectra Art Space wystawa stanowi kontynuację ekspozycji Andrzej Wróblewski (1927-1957). W pierwszej osobie odbywającej się w ramach Wydarzeń Towarzyszących 60. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia w 2024 roku. Wystawa ta spotkała się z ogromnym uznaniem na arenie międzynarodowej a The Artnewspaper uznał ją za jedną z najciekawszych wydarzeń towarzyszących.
Ekspozycja, prezentowana przy ulicy Borowieckiej w Warszawie, pokazuje twórczość Wróblewskiego w kontekście poezji Tadeusza Różewicza, prywatnie przyjaciela artysty. Wspólna wrażliwość obu twórców, naznaczona doświadczeniami wojennymi i zmaganiem się trudami pierwszych powojennych lat, została przez kuratorkę Anię Muszyńską zestawiona tworząc bardzo ciekawy dialogi między obrazem a słowem.
W przestrzeni wystawy możemy także zapoznać się z jednym z fragmentów poematu Andrzeja Wróblewskiego. Takiego zestawienia obrazów Wróblewskiego z poezją Różewicza dokonał w 1957 roku Konrad Nałęcki w swoim krótkometrażowym filmie Otwarcie i zamknięcie oczu.
Na wystawie zaprezentowane są tylko obrazy z kolekcji Anny i Jerzego Staraków, największej kolekcji dzieł artysty, także takie, które nie były pokazywane w Wenecji.
W dniach 6 – 8 grudnia 2024 Fundacja Andrzeja Wróblewskiego jako nowy główny patron wzięła udział w 56. corocznej konferencji CIMAM, która odbyła się w Los Angeles. Museum of Contemporary Art (MOCA), Hammer Museum oraz LACMA to instytucjonalni gospodarze i współorganizatorzy wydarzenia pod hasłem „Zrównoważona przyszłość: Jak? Kiedy? Dla kogo?”, zaś przewodniczącą międzynarodowego Komitetu Programowego została Clara Kim odpowiedzialna wraz z zespołem za intensywny program wykładów, debat panelowych, wystąpień artystów oraz wspólnych warsztatów dla kuratorów kolekcji i dyrektorów międzynarodowych instytucji wystawienniczych.
Trzy pytania wyznaczały perspektywy rozważań i dyskusji: „Jak muzea radzą sobie z napięciami wynikającymi z trwających cykli zmian? Co to oznacza w kontekście instytucji artystycznych? Jak muzea wprowadzają to w praktykę? I jak możemy uwzględniać różne konteksty, kultury i gospodarki?”, kierując uwagę muzealnych praktyków do tematów współcześnie alarmujących i wymagających zaangażowania w codziennej pracy instytucjonalnej.
W Muzeum Narodowym w Poznaniu otwarto nową Galerię Sztuki Polskiej. Jest to istotne wydarzenie z perspektywy badań nad twórczością Andrzeja Wróblewskiego – pierwszy raz od 76 lat Treść uczuciowa rewolucji została zaprezentowana w całości. Pierwszy i zarazem ostatni raz obraz ten był eksponowany w całości na Wystawie sztuki nowoczesnej w westybulu Pałacu Sztuki w Krakowie zorganizowanej na przełomie 1948–1949. Wróblewski zadebiutował na niej jako najmłodszy uczestnik pz obrazami takimi jak m.in.: Ziemia, Obraz na temat okropności wojny, (Ryby bez głów) czy Słońce i inne gwiazdy.
Najpóźniej w czerwcu 1949 roku Wróblewski przeciął płótno na pół, malując na jednej z połówek Partyzantów (w dniach 13–19 czerwca), na drugiej Dworzec 45, Dworzec na Ziemiach Odzyskanych (10–15 września). Drugie z dzieł zostało zaprezentowane po kilku miesiącach na wystawie Zespołu Samokształceniowego roku podczas Międzyszkolnych Popisów Państwowych Wyższych Szkół Artystycznych w Poznaniu. W 1982 roku Dworzec 45, Dworzec na Ziemiach Odzyskanych został zakupiony do kolekcji Muzeum Narodowego w Poznaniu.
Z kolei Partyzanci od kilku lat znajdują się w MNP jako depozyt Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Decyzją właściciela obrazu, przy współpracy z Fundacją Andrzeja Wróblewskiego, została przeprowadzona konserwacja dzieła, polegająca m.in. na usunięciu czarnej farby, którą zostało zamalowane odwrocie. Obraz uzyskał także nową oprawę, identyczną z tą Dworca 45, Dworca na Ziemiach Odzyskanych, która umożliwia jego obustronną ekspozycję. Obecnie kompozycje figuralne prezentowane są w sposób zgodny z intencją artysty, przez co Treść uczuciowa rewolucji została rozdzielona. Warto podkreślić, że w planach muzealników na najbliższe lata brana jest pod uwagę ekspozycja pracy umożliwiająca zaistnienie obrazu w stanie z 1948 roku i podziwianie jego całej kompozycji.
O tym i innych wątkach dwustronnych płócien Andrzeja Wróblewskiego pisze w eseju The Pictures Were Seen by Countless Staring Eyes. On the First Posthumous Exhibition of Andrzej Wróblewski in Three Parts Magdalena Ziółkowska w wydanej w 2024 roku przez Fundację Andrzeja Wróblewskiego i Hatje Cantz Verlag publikacji Andrzej Wróblewski. Exhibiting.
W Galerii Sztuki Polskiej prezentowane są zarówno obiekty znane już ze stałych ekspozycji Muzeum Narodowego w Poznaniu, a także depozyty. Wśród nich znalazły się prace wybitnych polskich artystek i artystów, takich jak: Jacek Malczewski, Władysława Podkowiński, Stanisław Wyspiański, Maria Jarema, Tadeusz Kantor czy Jerzy Nowosielski.
Kuratorami ekspozycji są: Maria Gołąb, Agnieszka Skalska, Anna Borowiec, Arkadiusz Krawczyk oraz Zuzanna Wagner. Za aranżację odpowiada Raman Tratsiuk.
Wystawa Change to come prezentuje wyjątkowy wybór dzieł polskich artystów, podejmujących temat zmian społecznych, politycznych i artystycznych. Wśród prac znajdują się dzieła Andrzeja Wróblewskiego, które w połączeniu z twórczością młodych współczesnych artystów podkreślają rolę artystów jako świadków i twórców społecznych przemian. Zestawienie historycznych prac z połowy XX wieku z dziełami współczesnymi uwydatnia dialog między pokoleniami oraz nieustanne zaangażowanie polskich artystów w aktualne kwestie społeczne.
Pomysł na wystawę zrodził się w 2023 roku na zaproszenie Marion Ackermann, dyrektor generalnej Staatliche Kunstsammlungen Dresden. Projekt został opracowany przez Hannę Wróblewską we współpracy z kuratorką Magdaleną Komornicką.
W najnowszym numerze kwartalnika „Spotkania z Zabytkami” ukazał się wywiad z Wojciechem Grzybałą i Magdaleną Ziółkowską – wspófundatorami Fundacji Andrzeja Wróblewskiego.
W rozmowie pt. „Śmierć w Wenecji…” opowiadają o wystawie Andrzej Wróblewski. In the First Person towarzyszącej tegorocznemu La Biennale di Venezia i znaczeniu tego miasta dla historii wystawiania twórczości artysty – „jest to już drugi, a nie pierwszy raz, kiedy płótna Wróblewskiego są pokazywane w Wenecji. We wrześniu 1959 roku trzy z nich zaprezentował Ryszard Stanisławski na Mostra di pittura polacca contemporanea – podkreśla Wojciech Grzybała – „dziś, kiedy mija niemal 70 lat od śmierci artysty, wystawa Andrzej Wróblewski. In the First Person bezdyskusyjnie potwierdza obecność dzieł artysty w kanonie powojennej sztuki. A jednocześnie otwiera ją na nowe tropy interpretacji. To niezwykle ważny moment w międzynarodowej recepcji jego twórczości”.
Współfundatorzy opowiadają o wymagającej konserwacji prac na papierze – niedawnym projekcie Fundacji – a także o niezwykłych, wynikłych z nich odkryciach.
Wywiad dostępny jest w wersji papierowej kwartalnika „Spotkania z Zabytkami” (lipiec–wrzesień 3/2024) oraz online.