Ja chcę wyjść z siebie, przejść siebie, dokonać rzeczy niemożliwej, wypełnić zadanie niesłychane, zrealizować wizję, stworzyć obraz przekonywający bezwzględnie, zbudować go decyzjami. A.W.
W Muzeum Narodowym w Poznaniu otwarto nową Galerię Sztuki Polskiej. Jest to istotne wydarzenie z perspektywy badań nad twórczością Andrzeja Wróblewskiego – pierwszy raz od 76 lat Treść uczuciowa rewolucji została zaprezentowana w całości. Pierwszy i zarazem ostatni raz obraz ten był eksponowany w całości na Wystawie sztuki nowoczesnej w westybulu Pałacu Sztuki w Krakowie zorganizowanej na przełomie 1948–1949. Wróblewski zadebiutował na niej jako najmłodszy uczestnik pz obrazami takimi jak m.in.: Ziemia, Obraz na temat okropności wojny, (Ryby bez głów) czy Słońce i inne gwiazdy.
Najpóźniej w czerwcu 1949 roku Wróblewski przeciął płótno na pół, malując na jednej z połówek Partyzantów (w dniach 13–19 czerwca), na drugiej Dworzec 45, Dworzec na Ziemiach Odzyskanych (10–15 września). Drugie z dzieł zostało zaprezentowane po kilku miesiącach na wystawie Zespołu Samokształceniowego roku podczas Międzyszkolnych Popisów Państwowych Wyższych Szkół Artystycznych w Poznaniu. W 1982 roku Dworzec 45, Dworzec na Ziemiach Odzyskanych został zakupiony do kolekcji Muzeum Narodowego w Poznaniu.
Z kolei Partyzanci od kilku lat znajdują się w MNP jako depozyt Wielkopolskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Decyzją właściciela obrazu, przy współpracy z Fundacją Andrzeja Wróblewskiego, została przeprowadzona konserwacja dzieła, polegająca m.in. na usunięciu czarnej farby, którą zostało zamalowane odwrocie. Obraz uzyskał także nową oprawę, identyczną z tą Dworca 45, Dworca na Ziemiach Odzyskanych, która umożliwia jego obustronną ekspozycję. Obecnie kompozycje figuralne prezentowane są w sposób zgodny z intencją artysty, przez co Treść uczuciowa rewolucji została rozdzielona. Warto podkreślić, że w planach muzealników na najbliższe lata brana jest pod uwagę ekspozycja pracy umożliwiająca zaistnienie obrazu w stanie z 1948 roku i podziwianie jego całej kompozycji.
O tym i innych wątkach dwustronnych płócien Andrzeja Wróblewskiego pisze w eseju The Pictures Were Seen by Countless Staring Eyes. On the First Posthumous Exhibition of Andrzej Wróblewski in Three Parts Magdalena Ziółkowska w wydanej w 2024 roku przez Fundację Andrzeja Wróblewskiego i Hatje Cantz Verlag publikacji Andrzej Wróblewski. Exhibiting.
W Galerii Sztuki Polskiej prezentowane są zarówno obiekty znane już ze stałych ekspozycji Muzeum Narodowego w Poznaniu, a także depozyty. Wśród nich znalazły się prace wybitnych polskich artystek i artystów, takich jak: Jacek Malczewski, Władysława Podkowiński, Stanisław Wyspiański, Maria Jarema, Tadeusz Kantor czy Jerzy Nowosielski.
Kuratorami ekspozycji są: Maria Gołąb, Agnieszka Skalska, Anna Borowiec, Arkadiusz Krawczyk oraz Zuzanna Wagner. Za aranżację odpowiada Raman Tratsiuk.
Wystawa Change to come prezentuje wyjątkowy wybór dzieł polskich artystów, podejmujących temat zmian społecznych, politycznych i artystycznych. Wśród prac znajdują się dzieła Andrzeja Wróblewskiego, które w połączeniu z twórczością młodych współczesnych artystów podkreślają rolę artystów jako świadków i twórców społecznych przemian. Zestawienie historycznych prac z połowy XX wieku z dziełami współczesnymi uwydatnia dialog między pokoleniami oraz nieustanne zaangażowanie polskich artystów w aktualne kwestie społeczne.
Pomysł na wystawę zrodził się w 2023 roku na zaproszenie Marion Ackermann, dyrektor generalnej Staatliche Kunstsammlungen Dresden. Projekt został opracowany przez Hannę Wróblewską we współpracy z kuratorką Magdaleną Komornicką.
W najnowszym numerze kwartalnika „Spotkania z Zabytkami” ukazał się wywiad z Wojciechem Grzybałą i Magdaleną Ziółkowską – wspófundatorami Fundacji Andrzeja Wróblewskiego.
W rozmowie pt. „Śmierć w Wenecji…” opowiadają o wystawie Andrzej Wróblewski. In the First Person towarzyszącej tegorocznemu La Biennale di Venezia i znaczeniu tego miasta dla historii wystawiania twórczości artysty – „jest to już drugi, a nie pierwszy raz, kiedy płótna Wróblewskiego są pokazywane w Wenecji. We wrześniu 1959 roku trzy z nich zaprezentował Ryszard Stanisławski na Mostra di pittura polacca contemporanea – podkreśla Wojciech Grzybała – „dziś, kiedy mija niemal 70 lat od śmierci artysty, wystawa Andrzej Wróblewski. In the First Person bezdyskusyjnie potwierdza obecność dzieł artysty w kanonie powojennej sztuki. A jednocześnie otwiera ją na nowe tropy interpretacji. To niezwykle ważny moment w międzynarodowej recepcji jego twórczości”.
Współfundatorzy opowiadają o wymagającej konserwacji prac na papierze – niedawnym projekcie Fundacji – a także o niezwykłych, wynikłych z nich odkryciach.
Wywiad dostępny jest w wersji papierowej kwartalnika „Spotkania z Zabytkami” (lipiec–wrzesień 3/2024) oraz online.
Wystawa Nowe pokolenie i klasycy z Kolekcji Wojciecha Fibaka prezentuje ponad 200 dzieł autorstwa polskich artystów XX i XXI wieku. Wśród nich znajdują się prace takich twórców jak Andrzej Wróblewski, Magdalena Abakanowicz, Wojciech Fangor, a także przedstawicieli młodszego pokolenia, m.in. Ewy Juszkiewicz, Karoliny Jabłońskiej i Agaty Kus. Ekspozycja ukazuje dialog między pokoleniami, podkreślając zarówno różnice, jak i niespodziewane związki w ich twórczości.
Wystawa kuratorowana jest przez Krzysztofa Stanisławskiego i towarzyszy jej katalog oraz program edukacyjny.
21 czerwca 2024 roku na dziedzińcu zabytkowego Muzeum Narodowego Brukenthala w Sybinie miało miejsce uroczyste otwarcie wystawy Tatry. Wróblewski, Karłowicz, Wyczółkowski. Ekspozycja, która w ubiegłym roku gościła w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, w Muzeum w Sybinie zaistniała w nowej odsłonie, tym razem inaugurując pierwszy w historii Sezon Kulturalny Polska–Rumunia 2024–2025, którego celem jest rozwój i zacieśnianie współpracy kulturalnej obu krajów.
Wydarzenie otworzyły odegrane przez orkiestrę hymny Polski i Rumunii. Pierwszą przemowę wygłosił Alexandru Chituță, dyrektor Muzeum Narodowego Brukenthala – instytucji goszczącej wystawę.
Następnie głos zabrała Hanna Wróblewska, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Polsce, która wskazała na podwójne znaczenie wydarzenia. Podkreśliła szeroki i różnorodny charakter organizowanych w ramach Sezonu wydarzeń – muzycznych, teatralnych, wystawienniczych, filmowych i literackich, oraz fakt, że będą odbywać się nie jedynie w stolicach, a wielu polskich i rumuńskich miastach. „Mam nadzieję, że ten program przyczyni się do pogłębienia wzajemnych relacji i przyjaźni, która od dawna łączy nasze kraje” – mówiła Minister – „Jednak ważne jest, aby każde tego typu strategiczne partnerstwo było wypełnione treścią. Wydaje mi się, że ten sezon daje nam taką nadzieję. Udało nam się zaangażować najważniejsze instytucje kulturalne w obu krajach, więc mamy nadzieję, że współpraca ta nie zakończy się wraz z Sezonem, ale że będzie trwać”.
Kolejne przemowy wygłosili Raluci Turcan, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Rumunii i Liviu Jijckman, prezes Rumuńskiego Instytutu Kultury. Olga Wysocka, dyrektorka Instytutu Adama Mickiewicza, podkreśliła rolę sztuki w budowaniu międzykulturowych więzi: „Wierzę, że sztuka jest najlepszym mostem łączącym nasze kultury. Dlatego podczas Sezonu Kulturalnego zaprezentujemy Państwu najwybitniejsze dzieła polskich artystów XX i XXI wieku”. Na koniec głos zabrali współfundatorzy Fundacji Andrzeja Wróblewskiego i kuratorzy Tatr Wojciech Grzybała oraz Magdalena Ziółkowska, którzy przybliżyli gościom ideę wystawy. Całość wydarzenia tłumaczona była na języki rumuński, polski i angielski.
Po części oficjalnej goście udali się do przestrzeni wystawy, gdzie odbyło się oprowadzanie kuratorskie. Wystawa prezentująca prace trzech artystów, którzy wywarli duży wpływ na polską kulturę i sztukę XIX i XX wieku: Andrzeja Wróblewskiego, Mieczysława Karłowicza i Leona Wyczółkowskiego potrwa do 1 września 2024 roku. Jej kuratorami są prof. Anna Król, dr Magdalena Ziółkowska i Wojciech Grzybała. Wydarzenie zostało zorganizowane przez Instytut Adama Mickiewicza, Fundacja Andrzeja Wróblewskiego, Muzeum Narodowe Brukenthala oraz Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, we współpracy z rumuńskim Ministerstwem Kultury oraz Instytutem Polskim w Bukareszcie.